Contextuele therapie richt zich op relaties. Onze relaties hebben invloed op hoe we ontwikkelen, op hoe we ons gedragen, op hoe we functioneren en op hoe we ons voelen. Zelfs ons lichamelijk- en sociaal functioneren wordt voor een groot deel bepaald door de relaties die we hebben of die we in de loop van ons leven aangaan. Ook weten we dat keuzes en omstandigheden van onze (groot)ouders nog lang invloed kunnen blijven hebben op ons huidige gedrag en gevoel.
De meeste mensen gaan in therapie omdat ze onbalans ervaren in hun relaties op het gebied van geven en ontvangen. Het is ingewikkeld om hier zelf achter te komen, omdat deze onbalans vaak onbewust ontstaat. Regelmatig zie je dat het dan een andere naam krijgt. Eén die wellicht makkelijker verklaarbaar is. Denk aan: burn-out, opvoedingsproblemen, verslavingen, relatieproblemen of een identiteitscrisis.
Contextuele therapie is een integratieve aanpak, dat wil zeggen dat er verschillende onderdelen gecombineerd (kunnen) worden, zodat ze elkaar aanvullen, of een geheel vormen. Deze therapie is ontwikkeld door Ivan Boszomernyi-Nagy en hij combineert inzichten uit de traditionele therapie, doorgaans op het individu gericht, met technieken en inzichten uit de familietherapie of systeemtherapie.
Als contextueel therapeut wil ik jou graag beter leren kennen, omdat ik juist die integratieve aanpak belangrijk vind. Ik zal aanvankelijk veel vragen stellen. Denk bijvoorbeeld aan: Wie ben jij? Welke baan heb je? Hoe ziet jouw gezin eruit? Welke feiten hebben zich afgespeeld in je leven?
Verder zullen we stilstaan bij de meer psychologische invalshoek: Wat zijn jouw individuele psychologische problemen? Hoe ervaar je wat er gebeurt?
Vervolgens staan we stil bij de systemische invalshoek: Hoe verlopen jouw sociale relaties? Wat zijn de verschillende dynamieken in je gezin, bij je vrienden, op je werk? En hoe liggen de verhoudingen (macht, gelijkheid,…)? Zo krijg ik stap voor stap een beeld van jouw systeem en wat voor aanpak het beste zou kunnen werken.
Wat contextuele therapie uniek maakt is dat we dit alles bekijken vanuit de relationeel-ethische invalshoek. Een belangrijk begrip daarbij is loyaliteit: een persoon heeft zijn bestaan te danken aan de ouders en staat daarom in een onverbreekbare verhouding met hen. Die existentiële band heeft voor beide partijen gevolgen, beide zullen altijd een bepaalde (al dan niet aangename) loyaliteit ervaren, wat invloed heeft op je gedrag.
De balans van -en in- geven en ontvangen is essentieel om een evenwichtig contact te hebben met anderen. Wanneer deze verstoord is (door gekwetstheden, fouten of te weinig zorg bijvoorbeeld) kan dit leiden tot onrechtvaardigheidsgevoel en schade in het vertrouwen. Deze onevenwichtig wordt vaak over generaties heen meegenomen (delegaat) en beïnvloedt niet alleen jou als persoon, maar ook de relaties die je aangaat waardoor er een vicieuze cirkel kan ontstaan van onrecht.
